Birbirine çok benzer bu ikisi, Hayat ve Satranç. Hem de hayal edemeyeceğiniz kadar çok benzerler. İki oyunun da karakterleri farklı rütbelerdedir ve oyuna farklı yerlerden başlarlar. İkisi de siyah ve beyazdan ibarettir. İkisinde de bitirmek üzere oynarsın oyunu. Yapılan seçimler vardır. İleriyi görebilmek çok önemlidir. Böylece seçimlerini çok daha iyi yapabilirsin. Birikim gerektirir ikisi de. Bir plana her zaman ihtiyacın vardır. Zaman ilerledikçe piyon gibi küçük şeylerin değeri anlaşılır. Ve piyonlar vezir olabilirler. Kaybettiklerimiz kazandıklarımızdan daha çok şey öğretirler bizlere. İkisinde de feda etmek gerekir. Bazen boşuna feda ettiğini de anlarsın. Ve oyunun sonuna geldiğinde şahlar da piyonlar da, güçlüler de güçsüzler de, kazananlar da kaybedenler de aynı kutuya koyulur.
Belki çok iyi biliyorsunuz belki de bilmediğinizi düşünürsünüz. Belki bir sürü stratejiniz planlarınız vardır. Ama en önemli noktayı unutmamak lazım; kime karsı oynadığınız.
Nice oyunlar oynamış olabilirsiniz. Onca yenilgiler ve zaferlerin ardından karşınıza öyle biri oturur ki, ne yapacağınızı bilemezsiniz. Diliniz sürçmeye başlar. Ne kadar tecrübeli olduğunuzun veya oyunu ne kadar iyi bildiğinizin hiç bir önemi yoktur. Karsınızdakinin de hamlelerini hesaplamalı planlarınızı ona göre değiştirmeniz gerekir. Ama yapamazsınız. Bir sonraki hamlenizi bile hesaplayamazsınız. Önce ardına çekilip saklandığınız kalelerinizi yitirmeye başlarsınız. Piyonların dağılmasıyla birlikte ne varsa açıkta kalır ve cesurca savaşmaktan başka seçeneğiniz kalmaz.
Her bir hamlede karşınızdakinin de taktiklerini öğrenmeye başlarsınız. Giderek daha çekişmeli bir hal alır. Ve zamanla kazanmak ve kaybetmek olgularını yitirirsiniz. Artik sadece onunla birlikte oynadığınız için daha güzel ve tatlı gelir bu oyun. Sonunu asla düşünmezsiniz. Geçirdiğiniz güzel zamandır önemsediğiniz.
Biraz oturun, birkaç yudum su için ve düşünün. Ölçüp tartın bu dediklerimi. Kendinizle kıyaslayın. Ve sizlere küçük bir sır vereyim. Yukarıdaki gibi değilse yaşadıklarınız sizler sadece sonunda bir kazananın ve bir kaybedenin olduğu bir oyun oynuyorsunuz. Hayat bir oyun değildir. Aşkın bir oyun olduğunu düşünmekse aptalca bir yenilgidir.
